De mens is een veerkrachtig wezen. Ons vermogen om problemen op te lossen en gevaar te herkennen en eraan te ontsnappen heeft onze veel vooruitgang gebracht. Maar wat gebeurt er als je nergens meer heen kunt?
Dé crisis van onze tijd is klimaatverandering. En de gevolgen ervan zijn niet alleen in de natuur te zien. Een van de meest verwoestende effecten is menselijke verplaatsing: deze gedwongen migratie heeft al rampzalige niveaus bereikt.
En zoals zo vaak het geval is, valt de zwaarste last op kwetsbare mensen in de meest kwetsbare en door conflicten getroffen landen ter wereld.
De Intergouvernementele Werkgroep inzake Klimaatverandering (IPCC) voorspelt dat tegen 2050 zo’n 200 miljoen mensen ontheemd kunnen zijn als gevolg van klimaatverandering. Als er ooit een tijd was om als soort samen te komen en een probleem op te lossen, dan is het nu (eigenlijk hadden we zeker 40 jaar geleden al moeten beginnen, maar beter laat dan nooit).
Boulama, dorpshoofd van Gueskerou, met de programmacoördinator voor een van de op zonne-energie werkende waterstations. Begin oktober 2019 trad de Komadougou-rivier in de Diffa-regio (Niger) opnieuw buiten zijn oevers. 23.000 mensen moesten in kleine boten vluchten en hun dorpen, huizen, gewassen, landbouwgrond en het leven achterlaten dat ze al generaties lang hadden gekend en opgebouwd.
Ibrahim Mohamed Samna
Klimaatverandering kent geen grenzen en maakt geen onderscheid naar ras of klasse. Neem bijvoorbeeld de grote natuurbranden in Australië (de zogenoemde Australian Black Summer) van 2019-2020: in een van de rijkste landen ter wereld bleven de steden weken achtereen in rook en as gehuld.
Miljoenen mensen moesten binnenshuis schuilen, terwijl hele kustplaatsen door marineschepen werden geëvacueerd om te zorgen dat de inwoners aan de vlammen konden ontsnappen.
Tegelijkertijd ontvouwde zich aan de andere kant van de wereld een gerelateerde, maar totaal andere klimaatramp.
Vrouwen volgen een gezondheids- en voedingsprogramma in de nieuw gevormde dorpsnederzetting. Deze vrouwen en hun gezinnen werden gedwongen te migreren als gevolg van aanhoudende en steeds schadelijker wordende klimaatveranderingen. Stijgende rivieren en terugkerende overstromingen verwoestten hun huizen, gewassen, voedselbronnen, inkomens en dorpsgemeenschap.
Ibrahim Mohamed Samna
In oktober 2019 trad de Komadougou-rivier in de Diffa-regio van Niger na weken van zware regen buiten zijn oevers, waardoor meer dan 23.000 mensen moesten vluchten voor hun leven. Duizenden hectares land met gewassen en huizen in de regio kwamen onder water te staan.
“Ik herinner me dat 3.000 families van het dorp dakloos werden. Toen ik wegging, verloor ik mijn bezittingen, waaronder mijn huis, eten, kleding en akkers. Alles werd weggespoeld”, herinnert zich Boulama, een dorpshoofd uit Gueskerou zich.
Volgens de VN-mensenrechtenorganisatie UNHCR herbergt de Diffa-regio bijna 120.000 vluchtelingen en 109.000 intern ontheemden. Als gevolg van de opeenstapeling van crises, verergerd door de klimaatveranderingen in 2019, had meer dan 10 procent van de bevolking van Niger humanitaire hulp nodig.
Voor een land dat al jaren van instabiliteit had doorstaan, als gevolg van droogte, de aanwezigheid van radicale gewapende groeperingen en ernstige voedseltekorten, waren dit zware klappen.
Boulama uitlegt: “Toen de overstromingen begonnen, hielpen kleine boten ons om het dorp te verlaten met wat we konden redden.”
Boulama's familie ontsnapte aan de overstromingen. Als klimaatvluchtelingen in eigen land hadden ze al snel een nieuwe zorg: het vinden van schoon drinkwater en het vermijden van door water overgedragen ziekten.
"Toen we vertrokken, werden mijn kinderen erg ziek van diarree en braken, doordat we water uit de rivier dronken", zegt Boulama.
In reactie op de Diffa-overstromingen, zorgde World Vision voor water, sanitair en hygiëne (WASH): met de nodige drinkwater- en sanitaire voorzieningen kan de verspreiding van ziekten worden voorkomen.
"Het is ongelooflijk ... deze steun heeft de levens van mijn mensen veranderd, inclusief mijn familie en vooral mijn kinderen, omdat ze nu altijd schoon kunnen zijn", zegt Boulama.
De klimaatverandering zal miljoenen mensen over de hele wereld van huis en haard blijven verjagen. Dat betekent dat de vraag naar rampenbestrijdingsprogramma's van World Vision, zoals WASH, alleen maar zal toenemen.
We zullen al onze vindingrijkheid en moed blijven aanwenden om dit soort problemen op te lossen.
Gezinnen die gedwongen zijn hun huizen te ontvluchten, komen terecht in vluchtelingenkampen en nederzettingen voor ontheemden. Basisbenodigdheden zoals water en sanitaire voorzieningen zijn van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat deze gezinnen kunnen overleven en beginnen te herstellen. Deze kinderen zijn ontheemd door aanhoudende klimaatrampen en wonen nu in een nieuw kamp. Voor hen betekent het WASH-initiatief dat ze kunnen genieten van schoon water en niet langer ziek worden. Ook kunnen ze goede hygiëne toepassen om de verspreiding van ziekten te voorkomen.
Ibrahim Mohamed Samna
