'Give us our childhood back’ is Hamzeh’s nummer.
Op 10-jarige leeftijd liet Hamzeh's vader hem dit liedje voor het eerst horen. Het ontstak in hem een passie om mensen te raken door middel van muziek en zang. Hij leerde het in drie verschillende talen om uitdrukking te kunnen geven aan zijn angsten, teleurstellingen en pijn, maar ook aan zijn rotsvaste hoop op een betere toekomst.
Zingen is voor Hamzeh een manier om te kunnen omgaan met de uiterst moeilijke realiteit waarmee hij en miljoenen andere Syrische vluchtelingen dagelijks worden geconfronteerd. "Het is kunst", zegt hij. "Wij als kinderen kunnen ons door zang uitdrukken – uitdrukking geven aan wat in ons leeft."
Hamzeh, nu 13 jaar oud, heeft veel om uitdrukking aan te geven. Hij woont nu negen jaar in het Azraq-kamp voor vluchtelingen in Jordanië. Zijn gezin van vier moest in 2012 ontsnappen uit Damascus. Zoals veel kinderen die het Syrische conflict ontvluchtten, herinnert Hamzeh zich een jeugd getekend door bommen, invallen, vernietiging en angst.
Sinds het begin van de oorlog, tien jaar geleden, zijn 4,8 miljoen Syrische kinderen geboren. Het enige dat zij kennen is oorlog.
In vluchtelingenkampen over de hele wereld zet World Vision zich in voor psychosociale ondersteuning van kinderen door middel van onze kindvriendelijke opvangplekken (CFS). Hier bieden we allerlei activiteiten aan kinderen, met als doel hen te leren omgaan met de gevolgen van oorlog, ontheemding en aanhoudende instabiliteit. Op de kindvriendelijke opvangplekken kunnen kinderen weer kind zijn en genieten van de eenvoudige geneugten van hun kindertijd, zoals kunst, spelletjes, leren en muziek.
Hamzehs muzikale talent werd gespot door een aantal World Vision-medewerkers, toen hij werd ingeschreven voor de kindvriendelijke opvangplek in het kamp. Naast het volgen van muzieklessen leerde hij piano spelen. Hij vond het geweldig om deel uit te maken van het programma. Nu hij tiener is, wil hij iets terugdoen door andere kinderen te leren genieten van muziek zoals hij dat doet - of ze dat nu doen door middel van zingen of het bespelen van instrumenten.
2,5 miljoen Syrische vluchtelingenkinderen zijn voor het leven getraumatiseerd door de gevolgen van oorlog. 80,9% van de kindvluchtelingen waarmee World Vision sprak, denkt niet dat ze binnen de komende 2 jaar naar Syrië zullen kunnen terugkeren.
Ondanks het feit dat hij 9 jaar in het vluchtelingenkamp heeft gewoond, heeft Hamzeh een podium voor zijn muzikale passie. World Vision en medewerkers van andere hulporganisaties hebben ervoor gezorgd dat hij zijn talent voor zingen kan inzetten tijdens gemeenschaps- en kampevenementen. “In het begin werd ik een beetje gespannen en verlegen voor een publiek, en stond ik ervoor met gebogen hoofd”, herinnert hij zich.
Maar toen hij ontdekte dat hij zijn publiek kon raken door zijn eigen emoties van geluk of verdriet over te brengen via zijn liedjes, kreeg hij meer zelfvertrouwen. Na zijn concerten legt hij de betekenis van zijn liedjes uit aan zijn toehoorders en leert hij ze woorden uit de taal waarin hij zingt. Door zijn vaardigheden met andere kinderen te delen, voelt hij zich nuttig – en dat vindt hij erg belangrijk.
Hamzeh’s vader is intussen uit beeld: om het gezin te onderhouden, werkt deze momenteel in Maleisië als arts. “Ik wou dat we mijn vader konden bezoeken, want we missen hem”, zegt de tiener.
Vluchtelingenkamp Azraq, Jordanië. Het kamp, dat in april 2014 werd geopend, herbergt momenteel meer dan 36.000 Syrische vluchtelingen.
Hoewel muziek en zang hem inspireren om anderen te helpen, wil Hamzeh op een dag dokter worden, net als zijn vader. “Ik wil mijn droom verwezenlijken en dokter worden. Ik wil mensen behandelen - ik hou van dit beroep.”
Of hij nu de muziek zal beoefenen of de geneeskunde, Hamzeh’s leven getuig van veerkrachtig en het vermogen om op te staan en een positief geluid te laten horen te midden van conflicten en onrecht.
“Ik zou willen dat Syrië terugkeert naar hoe het vroeger was voor de oorlog. Mijn boodschap aan Syriërs is: verlies de hoop niet. Syrië zal terugkeren naar de manier waarop het was – en zelfs beter worden dan toen.”
